„Ни лекови, ни поддршка, ни правда“, вели повредениот Дарко во пожарот во дискотеката во Кочани

Дарко Златев, еден од повредените во трагичниот пожар што се случи во дискотеката „Пулс“ во Кочани, ја преживеа ноќта на 16 март, но со тешко срце – во несреќата ја загуби својата внука.

Во деновите по трагедијата, тој јавно го изрази својот револт и разочараност од начинот на кој институциите се однесуваат кон преживеаните.

„Јавен апел – трагедијата во дискотеката во Кочани

Со голема болка и тешко срце ја споделувам трагедијата што не’ снајде. Во пожарот што избувна во дискотеката во Кочани, животот го загуби мојата внука од сестра, заедно со уште 61 млад човек. Вкупно 62 загинати, и 200 повредени.

И покрај огромната загуба, немаме добиено никаква помош од државата. До ден-денес, ниеден претставник од владата не не посети, ниту во болниците, ниту во домовите. Нема поддршка, нема грижа, нема ни најосновни медицински средства. Сè што имаме се донации од хумани луѓе – државата не обезбеди ни обични креми за раните, а камоли сериозна медицинска помош, дури и опремата односно двете маси за вежбање во физикалната се донации а без нив просториите беа потполно празни!!!

Имаше доволно време да се обезбедат услови во болницата. Ние, повредените, бевме испратени на лекување во странство уште од таа кобна ноќ. Јас лично бев хоспитализиран во Белград, каде што веќе наредниот ден дојде премиерот Александар Вучиќ лично да не посети, да не слушне и да ни даде целосна поддршка – и психолошка, и медицинска,која во тој момент ни беше најзначајна.
А кај нас? Нашиот премиер не најде време да дојде и да не види, ниеден од повредените. Ни збор за поддршка. Ни чекор за лекување. Ниту правда, ниту одговорност!

Затоа прашуваме:

 До кога вака?

 До кога жртвите ќе се игнорираат, а институциите ќе молчат?

 До кога ќе живееме во држава каде што човечкиот живот ништо не вреди?

Бараме:

Итна и јавна истрага за причините за пожарот.

Поддршка за семејствата на загинатите и повредените.

Одговорност за сите што затаија.

Достоинство за жртвите, и вистинска грижа за преживеаните.

Ова не е само наша болка – ова е срам за една цела држава“, пишува Златев.