Во едно мало село, каде што луѓето со генерации живееле со силна вера, жена по име Марија секое утро одела во стара црква на ридот. Еден ден, обземена од тага и безнадежност, таа се помолила со солзи, барајќи од Бога само знак дека ја слуша.
Во истиот миг, во храмот се слушнал необјаснив звук – како тивка музика од ѕвончиња и мирис на темјан што не доаѓал од никаде. Свеќите, кои дотогаш полека догорувале, повторно се разгорија со светлина каква што никој дотогаш не видел.
Следното утро, кога се вратила во црквата, на местото каде што стоела и се молела, никнал мал цвет – во сред под од камен. Свештеникот и селаните биле сведоци на тоа и рекле дека тоа е знак од Господ, потсетување дека верата и молитвата никогаш не остануваат нечуени.
Марија денес живее спокојно и секој што ќе го слушне нејзиното сведоштво повторно почнува да верува дека чудата навистина постојат.
