Српскиот рок музичар Бора Ѓорѓевиќ почина на 4 септември 2024 година. Со наближувањето на годишнината од неговата смрт, неговите најблиски организираа комеморација во родниот град Чачак. Рано наутро, семејството и пријателите положија цвеќе и запалија свеќи, оддавајќи почит на еден од најзначајните артисти на српската рок сцена.
Исполнета последна желба
Семејството го почитуваше неговиот последен збор – на споменикот беа врежани две крстосани гитари, изработени од шпански мермер, кои симболизираат неговите омилени инструменти. Но она што најмногу ги трогна присутните беше другата страна од споменикот: фотографија од Бора со неговата вдовица Дубравка, проследена со емотивна порака:
„Морам да појдам на долго патување, но сигурно ќе се вратам. Ова е само збогум за очите, па нема потреба од солзи.“
Овој детал покажува колку семејството внимавало да ја зачува личноста и споменот на Бора, а Дубравка сакала споменикот да биде место на љубов и сеќавање, а не само тага.
Дубравка Милаковиќ – љубовта која го промени животот на Бора
Третата и последна сопруга на Бора, Дубравка Милаковиќ, го придружувала музичарот до неговиот последен ден. Со 28 години помлада од него, Дубравка му донела нова енергија и стабилност во животот. Нивната љубов започнала да го обликува секојдневието на Бора, давајќи му инспирација за нови проекти.
По трагично завршениот прв брак со Драгана и краткиот втор со Александра од Чикаго, Бора конечно пронашол мир со Дубравка. Тие се венчаа во мај 2016 година на Санторини, а нивната врска станала извор на креативност и лична среќа.
Фото: informer.rs
Љубов која остава трага
Бора ѝ посветил песни и албуми, а нејзиниот лик го носел како тетоважа на својата рака – симбол на нивната силна врска. Дубравка влијаела и на неговиот секојдневен живот, воведувајќи го во свет исполнет со емоции, радост и квалитет. Нивната врска била длабоко партнерска, полна со страст, разбирање и почит.
Приватност и лојалност
Иако Бора беше јавна личност, Дубравка ја чуваше својата приватност. Ретко се појавуваше во медиумите, но нивната љубов станала видлива преку песни, посветувања и гестови. Нивната приказна покажува дека вистинската љубов не познава граници – ниту години, ниту трагедии, ниту претходни бракови.
Заедничка вечност
Дубравка ќе почива заедно со Бора во семејната гробница, која таа ја претвори во симбол на нивната љубов. Годината по неговата смрт беше тешка и емотивна, но нивната врска останува светилник за тоа дека љубовта може да трае и по заминувањето на саканиот. Споменикот на Бора сега ја носи нивната заедничка радост и посветеност, сведочејќи за љубов која останува вечна.
